به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ کانال تلگرامی امتداد (ارگان رسانه‌ای حزب اصلاح‌طلب اتحاد ملت) اخیراً متنی را با عنوان "گزارش جلسه دفتر سیاسی حزب اتحاد ملت" منتشر کرده است که در آن عبارت "اعتراض به اجرای اعدام‌های اخیر" به چشم می‌خورد.
در این گزارش مذکور آمده است:
"موضوع اجرای برخی احکام اعدام در روزهای اخیر در این جلسه مورد بررسی قرار گرفت. دفتر سیاسی حزب اتحاد ضمن انتقاد شدید به روند جاری درباره صدور و اجرای پرشمار احکام اعدام و ابهامات و انتقادهای فراوان راجع به آن، گروه حقوق بشر حزب را موظف کرد تا ضمن بررسی موضوع، گزارش تفصیلی و جامعی را به همراه پیشنهاد اتخاذ موضع به دفتر سیاسی ارائه کند. همچنین اعضا نسبت به گزارش‌هایی مبنی بر افزایش اعدام فعالان بلوچ ابراز نگرانی کرده و خواستار توضیح دلایل و زمینه ها از سوی دستگاه قضایی شدند."
طبق گزارش مذکور، خانم آذر منصوری، دبیر کل حزب اتحاد نیز در این جلسه حضور داشته است.
نوحه‌سرایی برای مجازات تروریست‌ها و اشرار مسلح!/ فعال قومی با شرور مسلح چه تفاوت‌هایی دارد؟
نکته عجیبی که در عبارت‌های بالا به چشم می‌خورد این است که دقیقا مشخص نیست چرا حزب اتحاد ملت از اعدام چند تروریست، 2 هتاک به ساحت قرآن کریم، تعدادی شرور مسلح و یک سرکرده باند کلان مواد مخدر ابراز نگرانی و انتقاد دارد؟!
وجه عقلانی این نگرانی و این انتقاد چیست؟
طی هفته‌های اخیر و در بحث مجازات اعدام؛ مردم ایران شاهد اعدام افرادی مثل حبیب اسیود بوده‌اند. تروریستی که دستانش تا مرفق به خون مردم و کودکان بیگناه ایران آلوده بود و البته مورد حمایت برخی کشورهای غربی نیز قرار داشت.
قابل تأمل اینکه شاید نگرانی آقایان و خانم‌های حزب اتحاد ملت؛ بیشتر شعبه‌ای از اعلام نگرانی آن چند کشور اروپایی پس از اعدام حبیب اسیود است وگرنه عقلانیت اقتضا نمی‌کند که یک حزب سیاسی که ذاتا وظیفه صیانت و پاسداری از قانون و امنیت کشور را بر عهده دارد؛ اینچنین به میدان دفاع از تروریست‌ها بشتابد.
در ادامه این مسئله همچنین می‌توان به قصاص فردی که پلیس‌کشی کرده بود، اعدام 2 ساب‌النّبی، اعدام سرکرده باند بزرگ توزیع مواد مخدر و تعدادی شرور مسلح نیز اشاره کرد.
چرا حزب اصلاح‌طلب اتحاد ملت به اعدام اینان اعتراض دارد و از آن ابراز نگرانی می‌کند؟!
آیا امنیت مردم و زنان و کودکان سزاوار ابراز نگرانی است یا امنیت چند قاتل و کسانی که از تباه کردن زندگی آدم‌ها پول به جیب می‌زنند؟!
بماند که پیش از این نیز پیش‌بینی می‌شد حزبی که دبیر کل آن رسما و علنا سگ‌بازی می‌کند؛ ژنتیکی مثل اعتراض به اعدام 2 قرآن‌سوز را هم از خود بروز دهد!
از همه مهمتر اینکه سیستم قضایی و امنیتی نظام جمهوری اسلامی ایران در این اعدام‌ها اشتباهی هم مرتکب نشده و یا خونی را پایمال نکرده است که مثلا نیاز به ورود یک حزب سیاسی برای دادخواهی باشد.
بدیهی است که همیشه احتمال اشتباه نیز وجود دارد لکن سیستم قضایی و امنیتی در نظام جمهوری اسلامی نشان داده که به وقت اشتباهات احتمالی که البته بسیار هم کم و معدود هستند؛ مرد پذیرش، عذرخواهی و جبران است و از این بابت از هیچ ملامتی نمی‌هراسد.
لکن دست حزب اتحاد ملت از این حیث نیز خالی است و بواسطه اعدام‌های اخیر هیچ ادعا و نگرانی بحقی رخ نداده است. مگر آنچه در مواضع برخی کشورهای غربی از بابت اعدام تروریست‌ها دیدیم!
در بحث اعدام اشرار مسلح یا به قول سران حزب اتحاد ملت "فعالان بلوچ"(!) نیز باید دانست که "فعال اجتماعی یا قومی" یعنی کسی که اسلحه ندارد، در بیابان‌ها تردد نمی‌کند، کسی را نکشته و ترور نکرده است و از محل ترانزیت مواد مخدر هم صاحب درآمد نیست.
فهم تفاوت این مفهوم (فعال اجتماعی یا قومی) با اشرار مسلح نیز سخت نیست و انتظار بود سران حزب اتحاد ملت در حدی از فهم سیاسی و اجتماعی قرار داشته باشند که چنین بدیهیاتی را بفهمند و در یک جلسه حزبی در تهران، چوب حراج به امنیت سیستان و بلوچستان نزنند.
انتقاد حزب اتحاد ملت از امنیت ملت
همچنان سؤال اینجاست که علت انتقاد کادر حزب اتحاد از بابت اعدام‌های اشاره شده چیست؟
آیا ظلمی به تروریست‌ها و اشرار و قاچاقچی‌ها روا داشته شده یا خونی پایمال شده یا اعدام افراد ساب‌النّبی غلط بوده است؟
در نگاه تحلیلی به نظر می‌رسد که مسئله حزب اتحاد ملت هرگز این انگیزه‌های عقلانی در اعتراض به مجازات اعدام نیست بلکه مسئله اصلی "ضرورت داغ نگه داشتن خیابان‌ها" در ادامه اغتشاشات سال گذشته و نیز لبیک گفتن به اعتراض بی‌مبنای برخی کشورهای غربی علیه ایران است.
دقت شود که از همین روست که می‌بینیم اخیراً یک بازوی فکری اصلاح‌طلبان تندرو نیز به صحنه آمده و به مجازات اعدام اعتراض کرده است. محمدتقی فاضل میبدی، از اعضای تشکل اصلاح‌طلب موسوم به مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه به تازگی در اظهاراتی خواستار توقف حکم اعدام تا زمان ظهور شده است![1]
رسم رابطه منطقی بین این گزاره‌ها نشان می‌دهد که ما عملا با یک پروژه از پیش طراحی شده مواجهیم که اهدافی دوگانه را در داخل و خارج از ایران پی گرفته است.
پروژه‌ای که اولا بازیگران داخلی آنرا بایستی در اردوگاه اصلاح‌طلبان تندرو و در میان "بانیان آشوب" جستجو کرد و ثانیا متوجه خطرات موجود در بطن آن بود.
منبع: مشرق
